U Srbiji se sve više postavlja pitanje kontrole nad procesom sahranjivanja, koji bi trebao biti pod nadzorom Javnog komunalnog preduzeća. Međutim, praksa pokazuje da se pojavljuju privatna groblja i grobnice, poput onog u Vrčinu, gde je situacija postala problematična. Naime, ne zna se ko je sahranjen na tom mestu, što otvara mnoge sumnje i nedoumice.
U Vrčinu je vlasnik parcele već izbetonirao prostor za grobna mesta, a taj posao spada u građevinske radove koji nisu u nadležnosti opštinske komunalne inspekcije. „Komunalna inspekcija opštine Grocka je po dobijanju svake prijave izlazila na lice mesta, konstatovala nepravilnost i istu prijavu prosledila Građevinskoj inspekciji na dalje postupanje koje je u okviru njihove nadležnosti“, objašnjava Nebojša Petković, šef Komunalne inspekcije u Opštini Grocka.
Do sada je primljeno pedeset prijava zbog novoizgrađenog groblja u Vrčinu, a prema Zakonu o sahranjivanju i grobljima, opštinska komunalna inspekcija je nadležna da se bavi ovim pitanjem. Prema zakonu, sahranjivanje se može obavljati isključivo na grobljima koja su u upotrebi. „Ako lice vrši pokopavanje posmrtnih ostataka van groblja koje je u upotrebi, predmet se prosleđuje na dalje postupanje sudiji za prekršaje. Kazna predviđena zakonom iznosi od 1.000 do 50.000 dinara“, naglašava Petković. Ugovorom o kupovini parcele, odgovornost je prebačena na novog vlasnika.
Vlasnik parcele koja je prodata je u ugovoru naveo da nema saznanja o daljim gradnjama na toj parceli, što dodatno komplikuje situaciju. Prema izveštajima, pre 15 dana je obavljena prva sahrana na ovom privatnom groblju, o kojoj se šuška u Vrčinu. Postoje različite verzije o tome ko je sahranjen. Jedna priča sugeriše da je pokop bio improvizovan kako bi se obelodanilo da je privatno groblje otvoreno, dok druga verzija tvrdi da je sahranjen beskućnik o trošku opštine, što iz Opštine Grocka demantuju.
Opština je pokušala da identifikuje osobu sahranjenu na tom mestu, ali je dobila odgovor da takva osoba ne postoji u matičnim knjigama. Iako je ovo bio usmeni odgovor, opština čeka zvanično obaveštenje. Postoji i verzija da je pokojnik dovezen iz inostranstva, što dodatno komplikuje situaciju.
Groblje je zemljište koje je prema urbanističkim planovima određeno za sahranjivanje, a u Javnom komunalnom preduzeću za pogrebne usluge naglašavaju da se tim planom utvrđuju lokacija i urbanistički uslovi za gradnju pratećih objekata. Vlasnik nove parcele, Vlada Kuzmanović, tvrdi da u Vrčinu nema mesta za sahranjivanje i da je lokalno groblje na privatnom zemljištu. On je sedmi vlasnik koji je kupio parcelu, a nijedan prethodni vlasnik nije imao dozvolu za sahranjivanje.
Ovaj slučaj ukazuje na uobičajenu praksu u Srbiji, gde se groblja često šire na privatne parcele kada opština ne izgradi novo groblje ili ne otkupi susedno zemljište. Tako se groblje može pretvoriti u privatno, iako po zakonu mora da ispunjava iste uslove kao gradsko groblje.
S druge strane, cena grobnog mesta često dostiže astronomske iznose, što je posljedica nedostatka mesta na starim grobljima. Ova situacija dodatno otežava pristup sahranjenju i stvara dodatne tenzije među građanima. U svetlu ovih događaja, važno je da opštinske vlasti preuzmu odgovornost i reše problem privatnih groblja kako bi se osigurala pravilna i transparentna praksa sahranjivanja u Srbiji.
