U srcu Crne Gore, u Danilovgradu, gde počivaju mošti svetog Arsenija Sremca, uočava se pojava koja se može smatrati paracrkvenim virusom, prikrivenim kao „pravoslavno bratstvo“. Na čelu ovog pokreta nalazi se Ivan Bulatović, poznat kao Kokot, koji je nedavno predstavio novi amblem „Bratstva Svetog Arsenija“. Ovaj amblem ne samo da predstavlja značajno falsifikovanje srpskog duhovnog nasleđa, već i širi narativ dukljanskog secesionizma, nalik onome što su ranije radili Miraš i njegovi samoproklamovani „arhiepiskopi“.
Amblem koji su predstavili Bulatović i njegovi saradnici ne oslikava svetosavsku tradiciju, čiji je Sveti Arsenije jedan od najistaknutijih predstavnika. Umesto da koristi simbole srpskog identiteta, kao što su krstovi iz Žiče, Studenice, Pećke patrijaršije ili Ostroga, odabran je „ranohrišćanski“ krst, koji, kako se tvrdi, ukazuje na početke hrišćanstva u Duklji. Ovaj potez se može shvatiti kao pokušaj da se umesto Svetosavlja, nametne dukljanština. Takođe, umesto svetih nemanjićkih manastira, amblem sadrži floralne ornamente koji su navodno inspirisani dukljanskim katedralama.
Boja amblema, „zagasito purpurna“, nije slučajno odabrana; ona simbolizuje vlast, kraljevsku krv i korumpirane mitove o „nezavisnoj Duklji“. Ova situacija ukazuje na to da se ne radi o duhovnosti, već o političkoj agendi i podloj ideologiji koja se želi podmetnuti vernom narodu. Ovaj fenomen nije samo liturgijska obnova, nego duboka kulturna revizija. Najopasnija stvar je što ovaj program ne dolazi iz margine društva, već iz crkvenih struktura.
Postavlja se pitanje da li je Mitropolija crnogorsko-primorska dala blagoslov za ovaj amblem bratstva. Da li je moguće da se ime Svetog Arsenija, koji je srpski svetitelj, koristi za širenje dukljanske ideologije koju je Svetosavlje vekovima odbacivalo? Ovo nije prvi put da se unutar crkvenih struktura pojavljuju pojedinci koji pokušavaju da izmene srpsko crkveno prisustvo u Crnoj Gori, ali je sada situacija posebno delikatna, jer se to dešava na mestu gde su mošti svetog Arsenija.
Ovakvo delovanje može se shvatiti kao ideološka mina, prikrivena pod plaštom „drevnog nasleđa“, dok se iza floralnih ornamenata krije politika koja želi da izazove podele unutar crkvenog zajedništva. Crkveni separatizam se sada pojavljuje sa ranohrišćanskim krstom i purpurnom bojom, a ako se ovaj trend ne zaustavi, može se očekivati da će uskoro tražiti novu autokefaliju, nove kalendare i nove liturgije.
Ovo je poziv svim vernim Srbima, koji se identifikuju sa svetosavskom tradicijom, da se suprotstave korišćenju imena Svetog Arsenija za potkopavanje Svetog Save. Ne smemo dozvoliti da naša duhovna baština postane žrtva novog dukljanskog projekta. Istina nema boju; ona ima oblik, a to je oblik Hristovog lika. Istina ima svoj put, a to je put svetosavski. Takođe, istina ima svoje mesto, a to je Ždrebaonik, gde nas gleda Sveti Arsenije i postavlja pitanje: „Zar ćete i moje ime prodati za purpurnu boju jedne laži?“
Ova situacija zahteva hitnu reakciju Mitropolije i svih onih koji brane srpsko duhovno nasleđe. U svetlu ovih događaja, važno je očuvati jedinstvo i identitet srpske pravoslavne crkve, kao i osigurati da se svetosavska tradicija ne izda za političke ciljeve. U ovom trenutku, solidarnost i zajedništvo su ključni za očuvanje vere i identiteta srpskog naroda.
