SPC danas obeležava praznik posvećen Nerukotvorenoj ikoni Gospoda Isusa Hrista, koja ima duboke korene u hrišćanskoj tradiciji. Ova ikona se povezuje sa istorijskim događajem iz vremena kada je Isus propovedao Jevanđelje i isceljivao bolesne. U gradu Edesi, na obali Eufrata, živeo je knez Avgar, koji je bio pogođen teškom bolešću, gubom. Kada je čuo za Isusa i Njegova čuda, poslao je slikara Ananiju u Palestinu sa molbom da Hristos dođe i isceli ga.
U pismu, Avgar je tražio od Isusa da mu se obezbedi slika Njegovog lika, u slučaju da ne može doći. Isus mu je odgovorio da ne može doći zbog nadolazećeg stradanja, ali je uzeo ubrus, obrisao lice i na njemu ostavio savršeno prečisti lik. Ovaj ubrus, koji je postao poznat kao Nerukotvorena ikona, Ananija je doneo Avgaru, uz reči da će se knez isceliti od gube, ali ne u potpunosti.
Avgar je, primivši ikonu, poljubio ubrus i iznenada se oslobodio gube, ostavivši samo trag na licu. Kasnije je apostol Tadej, koji je propovedao Jevanđelje, došao u Edesu, potajno iscelio Avgara i krstio ga. Knez je potom uništio sve idole ispred gradskih kapija i postavio ikonu sa likom Hristovim, uokvirenu u zlatan ram, kao simbol svoje vere. Ispod ikone je napisao: „Hriste Bože, niko se neće postideti, ko se u Tebe nada.“
Nažalost, kroz vreme, Avgarovi praunuci su obnovili idolopoklonstvo, a episkop Edeski je noću zazidao ikonu. Vekovima kasnije, tokom vladavine cara Justinijana, persijski car Hozroj napao je Edesu, a grad je bio u velikoj opasnosti. Tada je episkop Evlavije imao viziju Presvete Bogorodice koja mu je otkrila tajnu o zaboravljenoj ikoni. Kada je ikona pronađena, njen blagoslov je omogućio Edesi da pobedi Persijance.
Ova ikona nije samo religiozni simbol, već i predmet dubokog kulturnog značaja. U savremenom kontekstu, Crkva je odlučila da koristi veštačku inteligenciju kako bi predstavila lik Isusa, što je izazvalo različite reakcije među vernicima. U isto vreme, obnovljena ikona služi kao kulturni centar u Prizrenu, okupljajući Srbe iz tog grada i raseljene Prizrence na dan slave, kao i hodočasnike.
U okviru duhovnih učenja, Sveti Jovan Lestvičnik govorio je o požudi kao obmanjivačici čula, ističući njenu prirodu kao požar koji se rasplamsava kroz dodire, poglede i reči. Njegove poruke podsećaju na važnost unutrašnjeg mira i uzdržanosti.
Arhijerej Ruske pravoslavne crkve je istakao da spasenje nije samo u pripadnosti Crkvi, već u ljubavi, pravdi i milosrđu. Ova dela su ključna i za one koji nisu deo pravoslavne tradicije, podsećajući sve hrišćane na važnost delovanja u skladu sa vrednostima koje propovedaju.
U svetlu ovih događaja i učenja, Nerukotvorena ikona Gospoda Isusa Hrista ostaje snažan simbol vere, nade i duhovne obnove, podsećajući nas na to koliko su važni ljubav i zajedništvo među ljudima. Kroz vekove, ova ikona je bila izvor inspiracije i duhovne snage, a njena istorija nas uči o snazi vere i njenoj sposobnosti da donese isceljenje i promenu u životima vernika.
