Lider Građanskog pokreta URA Dritan Abazović dao je opširnu izjavu u vezi s potpisivanjem temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom (SPC). Na pitanje novinara da li smatra da je pogrešio u vezi s ovim potezom, Abazović je saopštio: „Ne da sam pogrešio, nego sam pogodio.“ Ovim rečima je želeo da istakne da je potpisivanje ugovora značajan korak koji može doprineti stabilizaciji političke situacije u Crnoj Gori.
Prema njegovim rečima, potpisivanje temeljnog ugovora zapravo zatvara dugogodišnje polarizujuće teme oko Crkve koje su delile crnogorsku javnost. Abazović je naglasio da je ovaj ugovor deo sporazuma o podršci 43. vladi i da njegova realizacija nije rezultat samovolje, već dogovora s parlamentarnom većinom. Ova informacija ukazuje na to da je potpisivanje ugovora bilo prepoznato kao neophodno u okviru dogovorene političke strategije.
Kada je reč o stavu Demokratske partije socijalista (DPS), Abazović je ukazao da oni nisu protiv potpisivanja ugovora sa SPC, već su smatrali da je tajming za potpisivanje loš. Prema njegovim rečima, DPS je smatrao da bi bilo bolje potpisati ugovor u decembru, a ne u avgustu, kada je pala prethodna vlast Mila Đukanovića. Ova razlika u percepciji vremena potpisivanja može odražavati dublje političke tenzije i nesuglasice između stranaka na crnogorskoj političkoj sceni.
Potpisivanje temeljnog ugovora sa SPC izazvalo je različite reakcije među političkim akterima u Crnoj Gori. Abazović je istakao da je odluka o potpisivanju bila ključna za smirivanje dugogodišnjih tenzija i formalizaciju odnosa između države i crkve. Njegova vlada, koja uključuje URA, SDP i CIVIS, uz podršku manjinskih partija, odlučila je da implementira ugovor uprkos kritikama i pobuni dela javnosti. Abazović veruje da je ovaj korak ključan za stabilizaciju društvenih i političkih odnosa u zemlji.
Jedan od ključnih aspekata temeljnog ugovora je njegov pravni okvir, koji bi trebao da reguliše odnose između države i SPC. Abazović je naglasio da potpisivanje ugovora može sprečiti daljnje interpretacije zakona koje bi mogle izazvati nove sukobe. Ovaj pristup može doprineti smanjenju tenzija i nesporazuma koji su se godinama nagomilavali u crnogorskom društvu.
Osim političkog značaja, Abazović je ukazao na simboličku vrednost potpisivanja ugovora. On smatra da ovaj čin potvrđuje institucionalnu snagu države i sposobnost vlade da donese odluke koje prevazilaze dnevnu politiku i kratkoročne interese stranaka. Ovaj aspekt ukazuje na pokušaj konsolidacije crnogorskog društva oko ključnih pitanja državnog i crkvenog života, čime se nastoji obezbediti dugotrajniji mir i stabilnost.
Temeljni ugovor, prema Abazovićevim rečima, ima potencijal da doprinese izgradnji povjerenja između različitih društvenih grupa i političkih aktera. On predstavlja pokušaj da se prevaziđu razlike koje su se godinama nagomilavale i da se osigura da odnosi između države i crkve budu jasno definisani i regulisani. Ovo može biti ključno za budućnost Crne Gore, koja se suočava sa izazovima u domenu političke stabilnosti i društvenih tenzija.
U zaključku, potpisivanje temeljnog ugovora sa Srpskom pravoslavnom crkvom može se smatrati značajnim korakom ka stabilizaciji političkih odnosa u Crnoj Gori. Abazović je jasno stavio do znanja da je ovo bio promišljen i neophodan potez, koji može doprineti smanjenju tenzija i izgradnji boljih odnosa između države i crkve. Dok se reakcije među političkim akterima nastavljaju, jasno je da će ovaj ugovor imati dugoročan uticaj na crnogorsko društvo.
