Dr Vera Jovanović, istaknuta istoričarka umetnosti i prva upravnica Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, preminula je u Novom Sadu u 92. godini života. Njena karijera obeležena je posvećenim radom na očuvanju i promociji umetničkog nasleđa, a njen doprinos umetničkoj zajednici bio je neprocenjiv.
Vera Jovanović rođena je 19. januara 1933. godine u Novom Sadu, gde je završila osnovnu školu i gimnaziju. Nakon toga, diplomirala je 1960. godine na Katedri za istoriju umetnosti Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Godine 1976. magistrirala je na Sveučilištu u Zagrebu, a doktorsku disertaciju pod naslovom „Zbirke, sakupljači i darodavci u Vojvodini“ odbranila je 1986. na Univerzitetu u Ljubljani. Njena akademska karijera bila je obeležena dubokim razumevanjem i posvećenost istraživanju kulturne baštine.
Od 1. avgusta 1961. godine, Jovanović je bila ključna figura u Spomen-zbirci Pavla Beljanskog, gde je radila sve do penzionisanja. Na poziciji kustosa upravnika, njen rad je bio usmeren na organizaciju stalne postavke zbirke, institucionalizaciju legata i razvoj različitih segmenata koji su predstavljali značajan izvor za proučavanje nacionalne istorije umetnosti. Njena sposobnost da poveže umetnost i istoriju doprinela je jačanju pozicije Spomen-zbirke u kulturnom pejzažu Srbije.
Tokom svoje karijere, Vera Jovanović je promovisala aktivnosti Spomen-zbirke kroz brojne pisane radove i naučne članke. Njena posvećenost edukaciji i istraživanju rezultirala je osnivanjem Nagrade Spomen-zbirke Pavla Beljanskog, koja se od 1968. godine dodeljuje studentima za najbolji rad iz oblasti nacionalne istorije umetnosti na Odeljenju za istoriju umetnosti u Beogradu.
Osim toga, Jovanović je bila zagovornik donošenja zakona o legatima i otvaranja muzeja legata. Njene inicijative doprinele su osnivanju još dve spomen-galerije u Novom Sadu: Zbirke strane umetnosti Muzeja grada Novog Sada 1966. godine i Poklon-zbirke Rajka Mamuzića 1972. godine. Njen rad na podizanju spomenika Nadeždi Petrović u 1996. godini, povodom obeležavanja 80 godina od smrti umetnice, još je jedan od njenih značajnih doprinosa.
Dr Jovanović bila je aktivan član muzejske zajednice, obavljajući funkciju sekretara Sekcije istoričara umetnosti Društva muzejskih radnika Vojvodine. Takođe, bila je jedan od osnivača i član Odbora Odeljenja za likovne umetnosti Matice srpske, čime je dodatno doprinosila razvoju kulturne i umetničke scene u Srbiji.
U svojoj bogatoj karijeri, Vera Jovanović je učestvovala na brojnim stručnim konferencijama i seminarima, a njeni radovi objavljeni su u više stručnih časopisa. Njena saradnja sa kolekcionarima i darodavcima umetnina doprinela je obogaćivanju umetničkog nasleđa, a njene monografije i publikacije ostavile su značajan trag u proučavanju umetnosti.
Neki od njenih najznačajnijih radova uključuju prvu reprezentativnu monografiju o Spomen-zbirci Pavla Beljanskog (1977), kao i dela poput „Ivan Tabaković i Nedeljko Gvozdenović: zapisi i prepiska“ (1980), „Slikar Bogdan Šuput: 1914–1942.“ (1984) i „Sudbina umetnina: zbirke sakupljači i darodavci u Vojvodini“ (1987). Ovi radovi su pomogli u boljem razumevanju perioda i konteksta u kojem se nalaze dela u zbirci Pavla Beljanskog.
Sahrana dr Vere Jovanović zakazana je za četvrtak, 2. oktobra, u 14.15 časova na Gradskom groblju u Novom Sadu. Njena ostavština će živeti kroz radove koje je ostavila iza sebe i uticaj koji je imala na buduće generacije umetnika i istoričara umetnosti. Vera Jovanović će ostati zapamćena kao strastvena čuvarica umetničkog nasleđa i ključna figura u razvoju muzejske prakse u Srbiji.
