Nikola Radosavljević, poznat kao jedan od najpoznatijih masovnih ubica u istoriji Srbije, počinio je stravičan zločin u julu 2007. godine. U malom selu Jabukovac, nedaleko od Negotina, Radosavljević je, koristeći lovačku pušku, ubio devetoro ljudi, među kojima je bilo i maloletno dete od samo 15 godina. Pored ubijenih, troje ljudi je teško ranjeno. Ovaj događaj ostavio je dubok trag u kolektivnoj svesti Srbije, a nedavno je ponovo izazvao uznemirenost javnosti zbog vesti da Radosavljević, sada 57-godišnjak, povremeno zove preživele komšije.
Masakr u Jabukovcu bio je jedan od najstrašnijih zločina u modernoj srpskoj istoriji, i zbog njega je snimljena serija „Crna svadba“, koja je privukla pažnju gledatelja zbog svoje kontroverzne teme. Emisija „Blic uživo“ nedavno je istraživala ovaj slučaj, pružajući uvid u psihološke aspekte zločina, kao i u to kako se društvo nosi sa posljedicama takvih tragedija. Psihološkinja Snežana Repac i urednica hronike u Blicu, Bojana Bogosav, razgovarale su o trenutnom stanju Radosavljevića, njegovim kontaktima sa preživelima i o tome kako masovni ubice funkcionišu u društvu.
Prema rečima psihološkinje Repac, povremeni telefonski pozivi preživelima mogu biti deo Radosavljevićevog psihološkog stanja. Takvo ponašanje može ukazivati na potrebu za kontrolom ili manipulacijom, ali i na duboku emocionalnu distancu od svojih dela. U društvu često postoji slika masovnog ubice kao hladnokrvnog, neosetljivog pojedinca, ali je važno razumeti da iza takvih zločina stoje složeni psihološki procesi.
Bojana Bogosav naglašava da je važno znati kako se društvo nosi sa traumama koje ostavljaju masovni zločini. Često preživeli i porodice žrtava osećaju strah i nelagodu kada se suočavaju sa svojim progoniteljima, što može uzrokovati dodatne stresove i psihološke probleme. Radosavljević, kao figura koja se ponovo pojavila u javnosti, može dodatno zakomplikovati proces lečenja i oporavka za preživele.
Osim Radosavljevića, Srbija se suočila sa brojnim masovnim ubistvima tokom svoje savremene istorije. Svaki od tih zločina nosi svoje specifične okolnosti, motivacije i posledice. Istraživači i psiholozi rade na razvoju profila masovnog ubice kako bi bolje razumeli njihove motive i ponašanje, ali i kako bi se sprečili slični zločini u budućnosti.
U kontekstu masovnog ubistva, važno je razmotriti i sociološke aspekte. Da li postoje okolnosti ili faktori koji doprinose stvaranju masovnih ubica? Da li je reč o društvenim pritiscima, mentalnim oboljenjima ili nečemu drugom? Stručnjaci smatraju da je potrebno puno više istraživanja kako bi se došlo do odgovora na ova pitanja, a javnost često traži jednostavne odgovore na složena pitanja.
Radosavljevićev slučaj takođe postavlja pitanja o pravnom sistemu i rehabilitaciji. Kako se društvo nosi sa ljudima koji su počinili strašne zločine? Da li je moguće rehabilitovati nekoga ko je počinio masovno ubistvo, ili je takva osoba zauvek izgubljena za društvo? Ova pitanja su često predmet rasprave među psiholozima, pravnicima i javnosti.
Na kraju, Radosavljević i njegova dela ostavljaju trajne ožiljke na zajednici i društvu u celini. Svaki masovni zločin ima posledice koje se osećaju dugo nakon što su se događaji odigrali. Osim što su to fizički gubici, tu su i emocionalni i psihološki ožiljci koji utiču na preživele i njihove porodice. Važno je nastaviti razgovor o ovim temama i raditi na razumevanju, kako bi se sprečili slični zločini u budućnosti.
